Planten, examens en kadootjes!

Naast een oproep moet er natuurlijk ook nog wat nieuws komen over wat er zich allemaal weer heeft afgespeeld in de omstreken van het Andesgebergte.

We zullen eens beginnen met Rushitamo. 2 weken geleden kregen ze weer een groep toeristen over de vloer en wegens praktische redenen gingen we sandwiches maken. Een hele belevenis! Indígenas eten nauwelijks brood en als ze brood eten beleggen ze dit nooit. Ooit hebben ze eens een cursus’ broodjes beleggen’ gekregen van Ecassef maar dit moest zeker opgefrist worden. Dus lag mijn taak er in om samen met enkele vrouwen de inkopen te doen in Otavalo en ze op de dag zelf mee te helpen beleggen. Klinkt waarschijnlijk doodgewoon maar het was eigenlijk wel een avontuurtje.
Met Magarita, Mercedes en hun 2 kindjes op de rug stonden we in de ‘AKI’, de GB van Otavalo, en probeerde we ons lijstje in de kar te leggen. Één woord: onzekerheid! Ik had het lijstje al opgesteld maar wou hun zelf de ingrediënten laten pakken, maar bij alles – alles vroegen ze of dit goed, was dat voldoende, enz. Het was opeens dat die vrouwen nooit gekookt hadden voor een groep toeristen en bij alles toestemming of goedkeuring nodig haddden van mij. Zelfs bij het uitkiezen van tomaten vroegen ze bij elke tomaat, ‘Is deze goed?’ Maar op zich was het een leuke namiddag en heb ik deze 2 vrouwen weer iets beter leren kennen.
De dag erna ben ik ‘s morgensvroeg met de bus naar Moraspungo gegaan met de broodjes en gingen we met de kookploeg aan de slag. Alles was afgesproken en bij ons kunnen we er dan vanuit gaan dat alles klaar staat om te beginnen…maar in Ecuador…nee! Bestek? Tafel? Glazen? Potten? :-) Na het nodige materiaal vanuit alle huizen te verzamelen konden we van start gaan. Eerste opdracht mayonaise maken, bij mij was het heel lang geleden dus ik was ook niet helemaal zeker, zij zeker niet dus werd alles heel voorzichtig stap voor stap gemengd, tot we op den duur met onszelf zaten te lachen :-) Maar het is ons gelukt! Zelfs ook de kippensalade, die ik als graseter, zoals Jean het altijd mooi verwoord :-), nog nooit zelf had gemaakt.
Na een chaotische maar leuke voormiddag hebben ze de toeristen heel goed onvangen (de mannen waren zelfs helemaal traditioneel opgekleed met poncho), waren de broodjes een succes en was het ondanks de regen een geslaagde dag!
Het zijn één voor één schatten van mensen en net nu we elkaar beter beginnen te leren kennen, zal ik moeten vertrekken… jammer!

Op school staan…………...de planten!!! Op z’n Ecuadoriaans (alias chaotisch), zijn alle planten die ecassef heeft aangekocht eindelijk de grond ingegaan. Nu zijn ze allemaal nog klein maar binnen enkele maanden zal de school er mooi en groen uitzien! De groenten zijn ook uitgezaaid dus binnenkort kan de sla, ajuinen, kool en radijzen herplanten in de tuinen van de ouders en hebben ze hiervan in de toekomst meer voedingsingrediënten om te gebruiken in de schoolkeuken. De school zal nu enkel moeten zien dat de planten genoeg water krijgen en dat de kinderen er zorgzaam mee omspringen.

Het is min of meer examenperiode, dus heb ik de 2 laatste jaren getest op hun kennis van Engels. Met veel zenuwen en faalangst hebben ze de test afgelegd over wat ze de voorbije weken geleerd hebben en … het viel heel goed mee! De kinderen zijn wel onvoorstelbaar op het vlak van spieken, ik heb ze zoveel mogelijk in ‘t oog gehouden maar ze waren niet tegen te houden. Maarja, je kan ze het ook niet kwalijk nemen, als ze nooit gewend zijn om erop berispt te worden. Bijv. De oudste leerlingen hadden examen wiksunde en de leerkracht bleek er zelf niet te zijn. Ze moesten dus op hun ‘eigen’ het examen oplossen. Ik stel mij hierdoor natuurlijk weeral vraagtekens bij het niveau van onderwijs.

Deze week hebben de kinderen ook ‘pase del niño’ gehad, zelfs 2 keer. Dit is hier een groot gebeuren waarbij de kinderen helemaal opgekleed zijn als maagd Maria, 3 koningen, engeltjes, enz. Ze vertrekken dan van boven in Moraspungo en dalen af tot aan de school. Daar zingt elke klas een liedje en worden er enkele lange speechen afgestoken :-)
Daarna hebben we de pakjes snoep en fruit uitgedeeld aan de kinderen, het begon allemaal ordelijk maar tegen het einde toe kwamen alle kinderen en moeders die nog niets hadden gekregen in massa afgestormd…We hebben ons dan stilletjes weggetrokken en hunzelf de overschot van het fruit laten verdelen. Het was een mooi dagje!
De dag erna had een cementfabriek ook een pase del niño georganiseerd in Otavalo voor 20 scholen die in zijn buurt liggen (uit imagoverbetering of solidariteit, mag je zelf invullen). Moraspungo hoort daar ook bij. Dus kwamen er langs alle scholen ‘s morgens een bus om de kinderen op te pikken, om een beetje te schetsen hoe vlot het georganiseerd was; bij ons 1 bus voor 90 kinderen, in gualsaqui 4 bussen voor 400 kinderen, enz…Uiteindelijk zijn ze er min of meer allemaal geraakt en zijn we na de processie op een terrein beland waar er springkastelen stonden en de kinderen, na een openluchtmis, hun pakjes hebben gekregen. Al bij al was het voor de kinderen alweer een mooie dag, kijk maar naar de video vanop het springkasteel :-)

Maandag is mijn laatste dag op school, dan gaan we nog een brief schrijven met alle kinderen naar het municipio. Hopelijk voelen ze zo de druk om binnenkort een ophaaldienst voor het vuilnis te organiseren in Moraspungo (waar ze al jaren belasting voor betalen). Daarnaast gaan we samen ook naar alle foto’s kijken die ik de voorbije 12 weken heb getrokkken, dat is een activiteit waar de kinderen wild enthousiast zullen over zijn :-)

En dan tenslotte donderdag…dankzij jullie…gaan we allemaal samen naar de zoo van Quito! Waar de kinderen zullen kunnen genieten van de schildpadden, tijgers, condors, apen, enz.
Bedankt aan jullie allemaal!!!! Volgende week volgt er zeker een verslagje met foto’s en dan kan ik jullie ook het totale bedrag meedelen, wat er steeds beter en beter begint uit te zien :-)

In Natabuela hebben we 2 weken geleden aan de voet van de Imbabura vulkaan de fundamenten van de uitkijktoren geschupt. Een zwaar werkje maar het zal in de toekomst een mooi plekje worden waar jongeren zullen kunnen naartoe gaan. Ondertussen hebben we wel afscheid moeten nemen van Thomas en Jasmien :-( Na zes vruchtvolle maanden en een prachtig afscheidsfeestje van hun jongeren zijn ze terug naar huis. Ze zullen gemist worden!

Voor de rest is het hier in Otavalo ook volop kerstsfeer. Zoals in België zie je nu ook vanuit alle huizen kerstverlichting schijnen, staat er een grote kerstboom in het centrale park, hoor je overal kerstliedjes, enz. Soms wel een beetje raar om in de sfeer te komen als de zon overdag fel staat te schijnen :-)
Dus voor iedereen alvast een zalig kerstfeest en een super gelukkig nieuwjaar! Jeroen en ik zullen met een cocktailke in de hand vanop een wit strand zeker eens aan jullie denken :-)

Vele groetjes en tot het volgende verslag,

Ann-Marie xxx