Eerste week overleefd!

Mijn eerste week werken zit er op!
Maar zoveel wijzer ben ik er niet van geworden :-)

Zaterdag had ik met enkele indígenas van Rushitamo afgesproken om samen met hun op de grote markt van Otavalo te staan. Enerzijds om hun beter te leren kennen en anderzijds om eens te kijken welke artisanale producten ze verkopen en hoe.
Dit was toch wat anders dan ik had gedacht, uiteindelijk waren het slecht 2 leden die voor hunzelf aan het verkopen waren en was het dus niet in naam van de organisatie Rushitamo. Maar eer je dat doorhebt…
Toch was het een leuke en interessante voormiddag en heb ik de vrouw van de ‘jefe’ en haar twee zonen beter leren kennen.
De concurrentie op die markt is wel enorm, honderden kraampjes die allemaal min of meer dezelfde artisanale producten verkopen. Één van mijn uitdagingen zal zijn, hun kraam proberen aantrekkelijker te maken zodat ze op zo’n dag meer kunnen verkopen. Ook hun zelfvertrouwen om toeristen aan te spreken moet vergroot worden.

Zondag was ik op mijn eentje op stap gegaan naar een nabij dorpje dat bekend staat voor zijn mooie winkeltjes en muziek, maar omdat zondag hier natuurlijk ook alles gesloten is, viel er niet veel te beleven. Voelde mij er als enige niet-ecuadoriaan, ook maar een beetje vreemd… Dus terug naar huis MAAR heel toevallig Thomas en Jasmin, 2 andere vrijwilligers van Ecassef die ik nog niet had ontmoet, tegengekomen en samen met hun naar de watervallen van Peguche gegaan (was naar t schijnt te onveilig om er alleen naar toe te trekken). Dit gecombineerd met een leuke en mooie wandeling!
Hierna zijn we naar het dorp Natabuala gegaan, waar zij wonen, want daar was het fiesta! Een kermis van de jaren stilletjes, waarvan een grote draaimolen werd aangedreven door een motor van een auto, mannen met een overdosis cervezas, 2 orkesten waar er goed werd op gedanst,… kortom ambiance!

Maandag heb ik normaal gezien een vrij dagje, maar had weer afgesproken met Thomas en Jasmien om hun project rond de jeugdbeweging eens beter te leren kennen. Ze doen hier goed werk! Dus wie er meer wilt over lezen www.jasmienenthomas.blogspot.com
Samen met hun zal ik trachten een milieu-koffer uit te werken die dan zal kunnen gebruikt worden in basisscholen en in de jeugdbeweging.

Dinsdag eerste schooldag! S morgens om 7uur word ik opgehaald door de directeur Fabian. Hij is zowat de taxichauffeur voor alle leerkrachten die rond het dorp Moraspungo lesgeven dus: allemaal gezellig opeengeplakt!
De school zelf is wel heel triestig… het is slechts in de voormiddag les maar dan nog wordt er de helft van de tijd niets gedaan met de kinderen. Veel leren ze hier niet bij, jammer! De motivatie van de leerkrachten is niet zo hoog en zelf hebben ze ook geen degelijke opleiding gekregen om kinderen te onderwijzen. Alles draait rond letterlijk overnemen en van buiten leren, maar uitleg vragen of iets begrijpen gebeurt niet.
De oudste klas krijgt les van de directeur, maar die is meestal met andere dingen bezig waardoor de kinderen zichzelf wat entertainen. Het laatste uurtje ben ik dan maar met hun gaan voetballen. Het heeft wel de hele dag stevig geregend dus was tamelijk vuil en nat :-)!

Volgende dag een stralend zonnetje! De oudste groep wou absoluut een les engels van mij en de directeur moest toch toevallig even weg (hij is de rest van de dag niet meer teruggekomen, maarallé…) dus hebben we een kennismakingslesje gedaan over ‘onze familie’. Het niveau van Engels is heel laag dus eigenlijk vooral gebabbeld in t spaans en dan af en toe woorden vertaald naar het Engels. Maar t was leuk! Tegen 10-11h waren alle kinderen uit de klassen en is er eigenlijk geen les meer gegeven geworden, dus maar weer eens met de hele school gevoetbald… zo leren de kindjes natuurlijk niet veel, en dat is echt jammer want ze zouden het zo graag willen…

Donderdag ben ik s morgensvroeg benaderd geworden door de zoon van José Manuel, de principio of jefe van het dorp Moraspungo (en Rushitamo), en moest ik mee gaan tot bij hem thuis. Na een grote kom soep met aardappelen (pff) heeft José Manuel mij ingewijd in het Rushitamo-gebeuren. Heb zijn werkplaats gezien, de verschillende producten die ze met de groep maken, gebabbeld over wat we samen kunnen doen,…Heb zelf ook geprobeerd om een ketting te maken met nikkeldraad maar dat is, vrees ik, niet goed genoeg om te verkopen :-) Heb van hem dan maar een eerste artisanaal kettingske kado gekregen…
Heb wel zin om met die groep samen te werken. Ze hebben ook net een cursus zilverbewerking achter de rug, waardoor ze, denk ik, kwalitatief mooie juwelen gaan kunnen maken.

Normaal gezien ging ik vandaag de eerste keer met de groep samengekomen maar de vrouw van José Manuel is opgenomen geworden in het ziekenhuis waardoor het is uitgesteld…Gelukkig komt normaal gezien alles in orde. De ziekenhuizen daarentegen zijn hier echt schandalig, maar dat is voor een volgend mailtje…

Straks vertrek ik dan maar naar Natabuela om samen met Jasmien en thomas ideeën te ronselen voor de milieukoffer. Zaterdag hebben hun scoutsleiders ook de eerste activiteit met hun kinderen dus daar moeten er ook nog spelletjes voor voorbereid worden. Ik weet dus wat doen!

Voor de rest begin ik de mensen hier beter en beter te verstaan, al heb ik er soms hoofdpijn van :-)
Het eten is een beetje veel rijst, patatten en maïs maar kan zeker niet klagen!
Mijn gezicht heeft al een schoon kleurke gekregen: als de zon schijnt, schijnt ze hier goed.
Heb in ‘mijn huisje’ altijd water, wat niet kan gezegd worden over de andere vrijwilligers. Kan zelfs elke dag een warme douche nemen!
Ondertussen mijn eerste ecuadoriaanse pint gedronken, van direct 66cl!
En elke avond, als ik eenzaam en alleen in mijn bedje kruip :-(, kijk ik eens in mijn fotoboekje (Emily, merci é…)

Hou jullie allemaal goed en tot mijn volgend verslagje.
Hasta la proxima!

Liefs,

Ann-Marie
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx