0 0’ 0’’, la mitad del mundo!

Deze week was een weekje zonder onrechtvaardige gebeurtenissen (bij mij althans), dus diegenen die al schrik kregen om weer eens een zwaar verhaal te lezen, kunnen nu opgelucht verder lezen :-)

Mijn week is heel rustig op gang gekomen door maandag een bezoek te brengen aan Cotacachi, een dorp dat bekend staat voor zijn ‘leder’. Heel gezellige straatjes om door te lopen gecombineerd met 10-tallen winkels die lederen sjakosjen, jassen, portefeuilles, schoenen, enz... verkopen. Ideaal om je als vrouw eens zelf te verwennen, heb dat dan ook gedaan door een mooie lederen handtas mee te nemen :-)

Dinsdag naar ´t school gegaan om bijna de hele voormiddag Engelse les te geven aan de oudste groep. Door spelletjes te spelen kennen ze nu, min of meer, 10 fruitsoorten in het Engels. De uitspraak blijft moeilijk maar door veel te oefenen zal dat wel verbeteren. Bijna alle klassen hebben nu les over fruit gehad dus deze week kan ik hun misschien eens belonen door samen een fruitsalade te maken! Ga ook proberen te verkrijgen dat het winkeltje, dat zich op school bevindt, meer fruit dan snoep gaat verkopen. Dit is momenteel echt een probleem, de kinderen eten veel teveel suikers en het resultaat daarvan is te zien aan hun tanden. Gelukkig heb ik 80 tandenborstels van Ecassef gekregen, die ik deze week mag uitdelen aan de kinderen. We gaan met de school proberen ervoor te zorgen dat de kinderen vanaf nu elke dag minstens 1 x hun tanden poetsen.
Die voormiddag is ook Jean langsgekomen om mij een groot postpakket te bezorgen van mijn ouders (jipi!!). Samen met de kindjes heb ik dit opengemaakt, en wat zat er in...trommeltrommel...: de krant, de Humo, de Feeling, 2 kaartjes en héél belangrijk 5 repen CHOCOLADE!!! Heb die middag dan ook 1 reep gedeeld met mijn collega´s, die onze belgische chocolade heerlijk vonden :-)

Dinsdag was dan ook direct de laatste schoolweek voor de kinderen, de daaropvolgende dagen hadden de leerkrachten ‘planificacion’ van het komend trimester en vrijdag was het allerzielen. Woensdag ben ik meegegaan om eens te zien hoe een studiedag van het onderwijs hier verloopt. Het was eigenlijk wel herkenbaar: allemaal dooreen aan het babbelen en aan het klagen over de opdrachten en de handboeken :-) (hoe stereotyp!) Maar het was wel interessant om eens te mogen meeluisteren. Bij de evalutatie kregen ze te horen dat ze hun verantwoordelijkheid van de blokuren niet altijd opnemen (dit kan ik uit ervaring helemaal beamen). Wel goed dat dit gezegd is geweest, alleen waren de reacties minder positief, wat natuurlijk te verwachten was. Om 10h30 werd er gepauzeerd met een groot bord vis, aardappelen, geroosterde maïs en tomaten. Lekker maar véél om na een goed ontbijt nog op te krijgen ;-)

´s Avonds was het hier Halloween (ook onafhankelijksheidsdag voor Otavalo, maar dit werd blijkbaar alleen in de voormiddag gevierd, jammer), dus zijn Thomas en Jasmien afgekomen om énen te gaan drinken (en pizza te gaan eten!). Na een pintje en een piña colada zijn we beland op een verkleedfeestje in een discotheek. Leek heel stoer in het begin, maar als we binnen gingen waren ze allen braaf naar een dvd-optreden aan het kijken van een bekende rapper hier (!!!). Na een halfuurtje zijn ze eindelijk wat beginnen dansen. Meestal dansen ze hier enkel per twee, jongen&meisje, maar ze durven elkaar dan bijna niet in de ogen te kijken zodat het wel een grappig zicht wordt :-)
T&J zijn blijven slapen zodat we de morgen erop direct konden beginnen aan de milieukoffer. Er is nog veel werk aan de winkel dus geen tijd meer te verliezen. We willen er allerlei leuke en speelse aspecten insteken zodat Thomas vorige week een electro heeft ineengeknutseld, ziet er wel goed uit! We kunnen dan enkele opdrachten zoals bv. welk jong hoort bij welk dier, welke vrucht komt van welke plant/boom, enz. insteken. Met papier-marche gaan we ook trachten zelf een vulkaan te knutselen die (min of meer) werkt ;-) Gaan dus nog veel mogen prutsen, maar onze koffer begint stilletjes aan vorm te krijgen!

Vrijdag ben ik zoals heel veel andere ecuadorianen (vooral indígenas) ook naar het kerkhof van Otavalo getrokken. Één woord: indrukwekkend! Zoveel mensen allemaal samen aan het babbelen, lachen, eten, drinken, enz. bij het graf van hun dierbare. Zoveel leven heb ik nog nooit op een begraafplaats gezien. (Heb een video geplaatst dat misschien een beetje de sfeer kan weergeven.) Traditie is dat ze hierbij ‘colada de moras’ drinken, dit is een warme vruchtendrank van braambessen, best lekker.

In het weekend ben ik 2 dagen de toerist gaan uithangen in Quito. Na heel veel waarschuwingen van mensen over de gevaren van de hoofdstad had ik besloten, al dan niet met een klein hartje :-), om toch te gaan. Gelukkig maar, want het is weer eens bevestigd geweest dat veel waarschuwingen overroepen zijn. Het was eigenlijk een uitstapje vol ontmoetingen van mensen die mij de weg wouden wijzen :-) De eerste kennismaking was met Rafael, een kleinzoon van een indígena-sjamaan. Het begon met een kleine gesprekje maar heeft geleid tot een persoonlijke begeleiding doorheen een stuk van Quito en een bezoek aan zijn kantoor waar hij zijn kruiden en helende stenen bewaard. Moest ik ooit ziek worden, mocht ik hem altijd opbellen ;-)
Voor de rest heb ik de hele namiddag rondgewandeld in het oude stadscentrum. Mooie oude kerken, huizen, parken,.. Uit voorzorg waren mijn ogen heel aandachtig voor zakkenrollers, maar uiteindelijk heb ik mij nooit onveilig gevoeld. Heb zelfs foto’s durven trekken :-) (ze hadden mij aangeraden nooit mijn camera boven te halen). ´s Avonds ben ik naar de Mariscal gewandeld, deze wijk staat bekend voor zijn grote hoeveelheid hotellekes voor rugzaktoeristen. Na een heerlijke falafelsalade, een filmke met enkele andere toeristen en een pint, heb ik goed geslapen!

Zondag vroeg uit de veren om naar la Mitad del Mundo te gaan, het 0 0’ 0’’ graden punt op de wereld! Tamelijk toeristisch, maar wel blij dat ik het van mijn ‘te doen’-lijstje kan schrappen. Na de hulp van 3 personen&een 3-tal bussen, ben ik er geraakt. Na genoeg over de evenaar te lopen (en de test te doen of het water nu effectief anders draait langs de andere kant van de wereld, rarara...????), ben ik naar de grootste krater van Zuid-Amerika gegaan. Door de hoeveelheid wolken heb ik niet zo ver kunnen kijken, maar de krater zou 5 km breed zijn.´s Morgens is het hier rond de 27 graden en in de namiddag daalt het tot 5 graden, elke dag! Er leeft een gemeenschap en de grond is er door de lava-resten heel vruchtbaar, maar ze leven wel geïsoleerd: geen telefoon, tv en de enige manier om uit de krater te geraken is via een stijl pad. De pre-inca cultuur eerde deze evenaarsplaats ook (hier werpt de zon 2x per jaar nergens een schaduw) en wat blijkt dat hun ´berekeningen´meer juist waren, dan die van de overheid 70 jaar geleden. Volgens de gps zou het middelpunt van de aarde 250m verder liggen dan het monument.
Boeiend dagje! (de vruchten waar ze vroeger en nu op halucineren tijdens rituelen, kan ik ondertussen ook herkennen in de natuur :-))

Dat was het weer... vandaag had ik ook mijn eerste gidservaring met een groep engelsen in Moraspungo maar dat is voor volgende week!

Muchos besos,

Ann-Marie
xxxxxxxx